De route naar de hemel

Vrijdag 28 september was het dan (eindelijk) zo ver: de door Zuiderhuis (Antwerpen) georganiseerde 'vertrekvergadering' voor onze expeditie naar de Mera Peak. En dan weet je gewoon: nu begint het écht wel te dagen. 

Het werd een vrij lange, maar fijne en goed georganiseerde vergadering. We ontmoetten er voor de eerste keer onze reisgezel Tom, een fitte en goedlachse veertiger/ vijftiger (ik ben niet zeker...) met toch al redelijk wat bergervaring. Maar vooral: jaloersmakend goed voorbereid. Ons aanvoelen was meteen dat Tom niet zal moeten onderdoen voor zijn (iets) jongere reisgenoten - en ik schrijf dit heus niet omdat hij vanaf nu wellicht meeleest ;-) We reizen dit jaar dus met een qua aantal zeer beperkt groepje: niet meer dan drie man. We lijken drie verschillende persoonlijkheden en mijn eerste aanvoelen is dat we elkaar mooi zullen aanvullen. 

We hadden het op de vertrekvergadering lang over de prachtige route die we zullen aandoen. Aanwijzende vingers gleden over de topografische kaart moeiteloos van het ene punt naar het ander, bijna als penseelstreken op een wit canvas.

De route even bespreken

De route nu nog eens terug overschouwend, zie ik in onze expeditie een drietal grote etappes (de volledige, gedetailleerde reisroute (klikken op de link) staat ook op de website van Zuiderhuis).

Dag 1 tot 10: de laatste voorbereidingen in Kathmandu en tijd nemen om te acclimatiseren aan de hoogte
De eerste tien dagen hebben veel weg van een 'klassieke' trektocht doorheen de bergen. Vertrekkend vanuit Kathmandu (1.400 m.), om het laatste materiaal bij elkaar te zoeken, nemen we een binnenlandse vlucht naar Phaplu (2.413 m.). Die vlucht wordt een heuse beleving: met wat veel weg heeft van een sportvliegtuigje toeven we doorheen de machtige Himalaya en zullen we de thermiek voelen kriebelen tot in onze buik. Er staat een strikte bagagelimiet: 10 kg. Dát wordt nog een uitdaging!

Die eerste tien dagen wordt er vrij rustig gewandeld, om te wennen aan het ritme en vooral te acclimatiseren aan de hoogte. We begeven ons ook even op de klassieke route naar de Mount Everest. Maar vanaf Tagnak (4.400 m.) krijgen we 'onze' Mt. Mera in het vizier.

Dag 11 tot 15: het alpiene gedeelte naar de Mera Peak

Hier wordt het serieus en begint het expeditie karakter van onze reis. In Khare (5.000 m.) testen we ons klimgerief op het ijs bij de gletsjer. Het wordt ongetwijfeld even wennen aan de zware schoenen met 'crampons' (stijgijzers).

Even wennen aan de sneeuwschoenen

Aanvankelijk licht glooiend over de gletsjer begeven we ons tegen de achtergrond van een impressionant alpien decor naar het Mera-hoogtekamp (5.800 m.). Beschut door een rotswand zijn er kleine vlakke rotsplateautjes waar we onze tent zullen opzetten. In diezelfde tentjes brengen we de barre en wellicht slapeloze nacht door. Hiér zullen we de hoogte voelen, maar hopelijk toch ook kunnen genieten van een prachtige zonsondergang op één van de meest mooie uitkijkpunten van Nepal.

Een nachtje bibberen...

En dan is het zo ver. Diep in de nacht vatten we de klim over de gletsjer aan, hijgend naar die top. De laatste meters zijn steil en worden met touw beklommen. Loodzwaar wordt het hier. Slechts drie van de zeven deelnemers uit de reis vorig jaar haalden de top en waren in de mogelijkheid om in de ijle lucht te 'high fiven' met de machtige Everest. Tenzij het weer spelbreker speelt... 

Dag 15 tot 19: de afdaling naar Lukla

Maar zelfs met uitstekende meteorologische condities blijf je niet al te lang op die hoogte hangen. En dus wordt er snel terug afgedaald naar Khare en vervolgens Kothe. Er kan terug rustig worden adem gehaald. We dalen af doorheen de Hinku Vallei, naar de bossen en het groen boven Lukla. Daar wacht ons wellicht nog een laatste portie adrenaline want de vlucht terug naar Kathmandu schijnt best heftig te kunnen verlopen.

***

Het is er wellicht nog veel te vroeg voor, maar zo af en toe werp ik al eens een blik op de weersvoorspelling voor de Mera Peak. Ik kan het niet laten. Jullie kunnen hier (klikken op de link) tijdens onze tocht, op een kleine 7.000 km. van ons vandaan, steeds hetzelfde doen en voor ons hopen op mooi weer.

Voorlopig is het er niet zo fantastisch, met dag - en nachttemperaturen steeds rond de -15°C, gevoelstemperaturen rond de -30°C en - dat baart me wel wat zorgen - elke dag wel een 10-tal cm. sneeuw. Komende vrijdag, zaterdag en zondag staan er stormachtige windstoten tot 90 km. per uur. Je begint je af te vragen hoe de mensen die op dit moment van schrijven/ lezen op de top staan het precies vergaat... 

Het weer voorspelt (nog) niet veel goeds

Online las ik het volgende over het weer op de Mera Peak (mijn nadruk): "We find that when we climb on Mera Peak, generally the best months are May and October. If you decide to climb in late March, early April or late October into November you need to be ready for colder conditions, which may include more snow. Therefore, you will need to adjust your gear and equipment to suit the colder weather conditions you will encounter on the Mera Peak climb." 

Hier duikt het belang dus op van onze uitrusting. Het is hier vooralsnog niet echt aan bod gekomen, maar uitrusting wordt nog een laatste (en financieel moeilijke) horde om te nemen. Ik vertel er jullie over in een volgende blogpost... En intussen: duimen voor beter weer!