Doorgaan naar hoofdcontent

Not for the faint of heart (2)

In een vorige blogpost deelde ik met jullie mijn ervaringen met de hoogtetest, die me van 6.000 m. terug met beide voeten aan de grond had gezet. Waarover ik jullie nog niet vertelde was de inspanningstest, die ik die dag eveneens aflegde. En ook dat ging niet zó fantastisch. 

Behoorlijk snel... Neen, wacht, correctie: véél te snel (aan 7,5 kilometer per uur (!)) ging ik immers over de zogenaamde 'aerobe drempel', dat is het punt waarop het lichaam bij een fysieke inspanning melkzuur begint te vormen als bijproduct van de verbranding van suikers. Rond 10,5 kilometer per uur bereikte ik de 'anaerobe drempel', het punt waarop het lichaam bij een inspanning niet meer voldoende zuurstof opneemt om het melkzuur te neutraliseren. Verzuring treedt vanaf dan onherroepelijk op.

Eén lichtpuntje was dat ik kon volhouden tot 16 kilometer per uur. Maar dat vergde veel van mijn lijf. Mijn hart sloeg tegen dan 205 slagen per minuut - not for the faint of heart - als je weet dat mijn theoretische maximale hartslag rond 187 slagen per minuut ligt (iedereen kan trouwens zijn eigen theoretische maximale hartslag berekenen met de volgende formule: 220 min je leeftijd). 

Een kort citaatje uit het rapport dat me later werd gemaild: "Een betere basis leggen wordt jouw doel. Lange duurtrainingen in zone 1 vormen hiervoor de noodzakelijke trainingsprikkel. Door lange tijd in zone 1 te vertoeven train je je cardio systeem op het aanspreken van je vetmetabolisme, noodzakelijk voor een goede basisconditie. Op een brede basis kan je dan specifiek en gevarieerd gaan trainen, zeker de laatste weken voor je doel. Tijdens de laatste weken tracht je trainingen in te plannen zoals steppen met een rugzak of een loopband steil bergop stappen met extra gewicht."

De 'Fitness Test' van mijn loop-app geeft wellicht goed weer waar ik vandaag sta qua conditie: van 'laag' (april) (yes, I know...😒 ), ging ik over 'redelijk' (mei-juni), naar 'gemiddeld' (juli) . Maar voor ik het vliegtuig opstap naar Kathmandu, had ik toch graag op 'uitstekend' gestaan. 

Te bedenken dat ik eigenlijk nog slechts drie maand verwijderd ben van mijn expeditie naar de Mera Peak. Beetje beangstigend. De berg komt zo stilaan maar zeker in zicht, en da's eigenlijk veel te vroeg. Mijn loop-app drukt me intussen genoeg met de neus op de feiten. Sinds mijn eerste blogpost - begin april - ging ik 23 keer lopen. Goed voor een totale afstand van zo'n 190 km. Lang niet goed genoeg. 

Ook uit het rapport van de inspanningstest: "Cardiaal gezien mag je trainingsprikkel gevarieerd zijn: lopen, fietsen, zwemmen of fitness, zolang je maar in zone 1 blijft en er lang in blijft (minimum 45 minuten)." Intussen begin ik dus in ongeveer alles trainingsopportuniteiten te zien, zelfs op reis in het verre en mooie Martinique... Still a long way to go. 
Grand circuit de la Réserve Naturelle de la Presqu'île de la Caravelle, Martinique

Reacties

Populaire posts van deze blog

Op de hoogte zijn (1)

Zo druk ben ik de jongste weken geweest met trainen (en ook wel wat reizen, toegegeven), dat ik bijna niet (meer) aan schrijven toekwam. Maar ik neem me (opnieuw) voor om terug wat regelmatiger te schrijven. Het verplicht me om me ook in m'n gedachten, met letters en woorden in het bijzonder, voor te bereiden op onze expeditie. En niet enkel met het aanmaken van nieuwe spiercellen. Maar nu we het daar tóch over hebben: de frequentie van mijn fysieke trainingen zit nu eindelijk bijna waar ze hoort te zitten: op kruissnelheid, vier keren per week. Het vraagt ontzettend veel van mijn lijf. Het past zich aan, maar laat me mijn avondlijke trainingen, waar ik voortdurend flirt met mijn fysieke grenzen, 's ochtends voelen tot in het diepste van mijn spiervezels. En ik ben al geen ochtendmens. Aan zij die overwegen om me uit te lachen met de volgende zin die komt: lees eerst dit . Frisse pintjes werden ingeruild met lauwe tetra-brikjes Cécémel - in de ijdele hoop dat lijf en lede

Meragram

Heel even tussendoor: je kan m'n avontuur ook volgen via mijn Instagram-account 'pietervervinckt': https://www.instagram.com/pietervervinckt/?hl=nl En/ of met de hashtag #merapieter

De basis leggen

" En waarom doe je jezelf eigenlijk zo'n soort van vakantie aan?! "  Het werd me de voorbije weken wel al eens gevraagd. Een citaat uit één van de boeken die ik momenteel lees zegt het voor mij helemaal: " Climbing a mountain represents a chance to be briefly free oneself of the small concerns of our common lives, to strip off nonessentials, to come down to the core of life itself. Food, shelter, and friends - these are the essentials, these plus faith and purpose and a deep and unrelenting determination ." Wat kijk ik hier naar uit! Ik schrijf een dikke maand na mijn eerste blogpost 'De ware omvang' en een eveneens dikke 5 maand voor onze afreis. Tot waar heeft mijn niet aflatende vastberadenheid * hum hum * me gebracht? Ik ging de voorbije maand een dertiental keren lopen en liep daarbij steeds afstanden tussen de 5 en de 13 kilometer . Ergens midden april moest ik noodgedwongen een weekje pauze inlassen, geveld door ' shin splints '