De ware omvang

Deze blog gaat over het grootse avontuur dat Sven Clabots (een goeie vriend van me) en mezelf te wachten staat dit (na)jaar 2018: het beklimmen van de berg 'Mera Peak'. Een droom waarvan de kiemen wellicht al werden gelegd in de vele fantastische bergtochten die ik in vorige jaren - al dan niet samen met mijn vriendin Sarah - heb ondernomen. Expedities die me de voorbije jaren al onder meer brachten op: 

• het Annapurna Basecamp (4.130 m. - Nepal - 2017) 
• de Mount Kinabalu (4.095 m. - Borneo - 2017) 
• de Warmiwanuska (4.215 m. - Peru (Inca Trail) - 2016) 
• de Tajumulco (4.220 m. - Guatemala - 2012) 

Zonsopgang op het Annapurna base camp, oog in oog met de Annapurna (8.091 m.). Om stilletjes van te worden

Na al die tochten weet ik het heel zeker: bergen doen iets met me. Zo bang ik ben voor de diepte van de zee, zo thuis voel ik mij op de daken van onze wereld. Ik hou van de grootsheid van die bergen waarmee ze ons, mensheid, op onze plaats wijzen. Ze beproeven me en tillen me - fysiek als mentaal - naar een hoger niveau. Verleggen mijn grenzen. Ver weg van alle aardse ver - en afleidingen nopen ze me tot zelfreflectie en contemplatie en symboliseren ze voor mij rust en vastberadenheid in een steeds sneller draaiende wereld. Toen ik vorig jaar oog in oog stond met de Annapurna (zie foto) moest ik denken aan één van de schrijfsels van de legendarische Russische bergbeklimmer Anatoli Boukreev: 

"Bergen zijn de kathedralen waar ik mijn religie beoefen. Ik ga erheen zoals mensen naar plekken gaan om te aanbidden. Vanaf hun hoge toppen overzie ik mijn verleden, droom ik van de toekomst en beleef ik met een ongebruikelijke scherpte het hier en nu. Mijn blik verheldert en mijn kracht vernieuwt. In de bergen vier ik de schepping. Op elke tocht word ik herboren"

Maar laat me de filosofische contemplaties houden voor later en beginnen bij het begin. Onze bestemming gaat in het najaar dus richting Nepal, in de machtige Himalaya tussen Tibet en India. Die Himalaya bevat meer dan 40 bergtoppen boven de 7.000 m. en 9 toppen boven de 8.000 m., waaronder uiteraard ook de Mount Everest. Met 8.850 m. nog steeds beschouwd als de hoogste berg ter wereld, de geologisch-technisch debatten over de manier waarop je de hoogte van een berg meten kan (vanaf de zeespiegel dan wel vanaf de zeebodem) hierbij even buiten beschouwing latend. 

De Mera Peak biedt niet alleen uitzicht op die kolossale Mt. Everest maar is met haar 6.476 m. ook de hoogste berg in de reeks van zogenaamde 'Trekking Peaks'. Een ietwat misleidende term omdat de tocht naast 'trekking' (wandelen) toch nog ook steeds een stukje 'mountaineering' (klimmen) omvat. Een andere blogger verwoordt dit zo: 

"I think of the phrase trekking peak as meaning more that the trip as a whole consists of mainly trekking with perhaps a couple of days mountaineering, involving ascending a glacier to a high camp followed by a summit day with some technical climbing, rather than the type of mountaineering expedition which involves establishing a base camp and using siege tactics to climb a mountain in a series of load carries to higher camps"

De Mera Peak is dus een combinatie van wandelen en klimmen. Op haar klimtechnische moeilijkheidsgraad wordt de Mera Peak, op basis van het 'International French adjectival system', beschouwd als (slechts) 'peu difficile' (zie infografiek hieronder - klikken om te vergroten).

Je zou op den duur nog bijna beginnen denken dat het niet méér voorstellen zal dan een 'walk in the park'. Maar met die aanname het avontuur aangaan, zou een grote vergissing betekenen. Voor ons, gewone stervelingen, die het grootste deel van de dag helaas zittend op zeeniveau doorbrengen, wordt de trekking omschreven als uiterst veeleisend. Een reisbureau dat de trekking in haar aanbod heeft is er nogal duidelijk over:

"Mera Peak is extremely tough. Classified as a trekking peak, it involves no technical mountaineering however it is far from easy. The complexities of proper acclimatisation, high winds, extreme cold and a long summit day make Mera Peak a formidable challenge. Participants should have a high level of fitness"

Het reisbureau dat wij onder de arm hebben genomen (Zuiderhuis) catalogiseert de trekking op basis van het fysiek wandelniveau met een rating 5 op 5 en dat zijn... 

"tochten met een expeditie-karakter. Omwille van extreme klimatologische omstandigheden, hooggebergte terrein of zware uitrusting vereisen deze tochten een uitstekende fysieke conditie en een groot doorzettingsvermogen"

Hoe meer we erover lezen, hoe meer de ware omvang van het avontuur ons werkelijk begint te dagen. En hoe meer zin ik er begin in te krijgen. 

Het bracht me tot het idee om het komende half jaar (we vertrekken op 25 oktober 2018) een blog pogen bij te houden met twee à drie wekelijkse posts over ons grootse avontuur en hoe we de onze voorbereiding beleven: wellicht met pieken en dalen :-) 

Ikzelf heb al eens de neiging wat nonchalant of geïmproviseerd te werk te gaan. En zie deze blog als hulpmiddel dat me er hopelijk zal toe aanzetten de o zo cruciale voorbereiding enigszins gepland en contentieus vorm te geven. Want daarvan ben ik intussen overtuigd: of we over een half jaar al dan niet die machtige top zullen bereiken, zal voor het grootste deel afhangen van onze voorbereiding. Ik heb een strijdplan nodig. En daar ga ik de komende tijd werk van maken.