Mera Peak

" En waarom doe je jezelf eigenlijk zo'n soort van vakantie aan?! "  Het werd me de voorbije weken wel al eens gevraagd. Een citaat uit één van de boeken die ik momenteel lees zegt het voor mij helemaal: " Climbing a mountain represents a chance to be briefly free oneself of the small concerns of our common lives, to strip off nonessentials, to come down to the core of life itself. Food, shelter, and friends - these are the essentials, these plus faith and purpose and a deep and unrelenting determination ." Wat kijk ik hier naar uit! Ik schrijf een dikke maand na mijn eerste blogpost 'De ware omvang' en een eveneens dikke 5 maand voor onze afreis. Tot waar heeft mijn niet aflatende vastberadenheid * hum hum * me gebracht? Ik ging de voorbije maand een dertiental keren lopen en liep daarbij steeds afstanden tussen de 5 en de 13 kilometer . Ergens midden april moest ik noodgedwongen een weekje pauze inlassen, geveld door ' shin splints '

Om nieuwe lezers even bij te benen: over een zestal maanden wacht ons dus de Mera Peak in Nepal. Die Mera Peak toornt 6.476 m. hoog uit en wordt dus best niet onvoorbereid bedwongen. Eender wie zich aan zo'n een hoge trekking/ beklimming waagt zal op een bepaald moment geconfronteerd worden met een aantal uitdagingen, ' things to tackle ' (in het Engels klinkt het mooier, toch?). Ik heb er voor mezelf een viertal gedefinieerd. Het zijn vier elementen die de komende weken en maanden mijns inziens een specifieke voorbereiding zullen vergen.  Om welke vier gaat het? Er is vooreerst en uiteraard de louter fysiek-conditionele beproeving , wat als een constante - begin tot einde - doorheen de trekking lopen zal. Vanaf 5.500 m. krijgt die beproeving nog een bijkomende dimensie. En dat is geen lukraak gekozen grens. Vanaf die hoogte begeef je je namelijk in de zone die op 8.000 m. uiteindelijk uitmondt in de zogenaamde ' death zone '. Ian Taylor zegt daarover:  &qu

Deze blog gaat over het grootse avontuur dat Sven Clabots (een goeie vriend van me) en mezelf te wachten staat dit (na)jaar 2018: het beklimmen van de berg ' Mera Peak '. Een droom waarvan de kiemen wellicht al werden gelegd in de vele fantastische bergtochten die ik in vorige jaren - al dan niet samen met mijn vriendin Sarah - heb ondernomen. Expedities die me de voorbije jaren al onder meer brachten op:  het Annapurna Basecamp (4.130 m. - Nepal - 2017)  de Mount Kinabalu (4.095 m. - Borneo - 2017)  de Warmiwanuska (4.215 m. - Peru (Inca Trail) - 2016)  de Tajumulco (4.220 m. - Guatemala - 2012)  Zonsopgang op het Annapurna base camp, oog in oog met de Annapurna (8.091 m.). Om stilletjes van te worden Na al die tochten weet ik het heel zeker: bergen doen iets met me. Zo bang ik ben voor de diepte van de zee, zo thuis voel ik mij op de daken van onze wereld. Ik hou van de grootsheid van die bergen waarmee ze ons, mensheid, op onze plaats wijzen. Ze beproeven me